Perły Mocy

Tak, oczywiście, jednakże każda droga wsparcia w naszym ośrodku zaczyna się od konsultacji psychoterapeutycznej.

To spokojne spotkanie, podczas którego psychoterapeuta z uważnością poznaje sytuację dziecka i rodziny, rozmawia o tym, co może być trudne, i wspólnie z Państwem szuka najlepszej formy pomocy.

Po konsultacji wspólnie ustalamy, jaka ścieżka wsparcia będzie najbardziej odpowiednia.

Może to być:

• psychoterapia indywidualna dziecka lub nastolatka,

• konsultacje wychowawcze dla rodziców,

• terapia rodzinna,

• lub – jeśli będzie taka potrzeba – skierowanie do innego specjalisty (np. psychiatry dziecięcego, neurologa, logopedy, terapeuty SI).

Naszym celem jest, by każda rodzina otrzymała dokładnie takie wsparcie, jakiego potrzebuje – z troską, spokojem i pełnym szacunkiem dla Waszej historii.

To naprawdę naturalne, że dziecko lub nastolatek może nie mieć ochoty na terapię lub odczuwać opór. Za taką reakcją bardzo często stoi lęk przed nową i nieznaną sytuacją – to sposób, w jaki dziecko chroni swoje poczucie bezpieczeństwa.

W takiej sytuacji zapraszamy najpierw rodziców na konsultację bez dziecka. Podczas spotkania w spokojnej atmosferze wspólnie przyglądamy się temu, co się dzieje, i szukamy najlepszych sposobów, by przygotować dziecko do pierwszej wizyty oraz pomóc mu poczuć się bezpiecznie.

Czasami pierwszy etap pracy polega właśnie na wsparciu rodzica – w zrozumieniu zachowań dziecka, wzmocnieniu relacji i stworzeniu w domu przestrzeni, w której dziecko stopniowo może otworzyć się na pomoc.

Naszym celem jest, by proces rozpoczął się w sposób łagodny i dopasowany do tempa dziecka – z troską, cierpliwością i szacunkiem dla jego granic.

Zależy to od wieku i sytuacji dziecka – zawsze staramy się dobrać formę pierwszego spotkania tak, by była dla wszystkich jak najbardziej komfortowa i wspierająca.

• W przypadku młodszych dzieci (do ok. 10 roku życia) – na pierwsze spotkanie zapraszamy rodziców bez dziecka. Psychoterapeuta potrzebuje najpierw poznać kontekst rodzinny i zrozumieć, co dzieje się w życiu dziecka, zanim je zaprosi. Takie spotkanie pomaga też rodzicom poczuć się spokojniej przed pierwszym kontaktem dziecka z terapeutą.

• W przypadku starszych dzieci i nastolatków (11–17 lat) – zwykle zapraszamy rodziców i dziecko razem. To daje przestrzeń, by wspólnie porozmawiać o potrzebach, oczekiwaniach i trudnościach. W trakcie wizyty każdy ma też możliwość rozmowy indywidualnej z terapeutą.

• Młodzi dorośli (18+) – przychodzą samodzielnie, ale jeśli wyrażą taką chęć, możliwe jest również spotkanie z rodzicami za ich zgodą.

Rozumiemy, że taka sytuacja może być trudna emocjonalnie i często budzi wiele pytań.

Z prawnego punktu widzenia – jeśli oboje rodzice mają pełnię władzy rodzicielskiej, to na rozpoczęcie terapii dziecka potrzebna jest zgoda obojga opiekunów prawnych.

Jeśli jedno z rodziców ma wątpliwości lub nie wyraża zgody, psychoterapeuta może zaproponować spotkanie konsultacyjne dla rodziców. Podczas takiej rozmowy można spokojnie omówić obawy, wyjaśnić niejasności i wspólnie poszukać rozwiązania, które będzie najlepsze dla dziecka.

Zdarza się, że pomimo starań nie udaje się osiągnąć porozumienia — wówczas dalsze decyzje mogą wymagać rozstrzygnięcia przez sąd rodzinny.

Najważniejsze jest dla nas zawsze dobro i bezpieczeństwo dziecka. Terapia nie jest miejscem rozstrzygania sporów między rodzicami, lecz przestrzenią, w której dziecko może otrzymać wsparcie i poczucie stabilności – niezależnie od sytuacji dorosłych.

To jedno z najczęstszych i najzupełniej naturalnych pytań rodziców. Każdy rodzic chce wierzyć, że trudności dziecka miną z czasem – i rzeczywiście, niektóre etapy rozwojowe mijają samoistnie.

Zdarza się jednak, że pewne zachowania, emocje czy napięcia nie słabną, lecz utrwalają się lub z czasem stają się coraz bardziej uciążliwe – dla dziecka i jego bliskich.

Psychoterapia dzieci i młodzieży to bezpieczna przestrzeń, w której dziecko może lepiej poznać siebie, zrozumieć swoje emocje i nauczyć się radzić sobie z tym, co dla niego trudne. Nie chodzi o „naprawianie”, lecz o towarzyszenie dziecku w dojrzewaniu – z uważnością, szacunkiem i wsparciem.

Dzięki terapii dziecko zyskuje m.in.:

• poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia,

• umiejętność rozpoznawania i wyrażania emocji,

• lepszy kontakt z rodzicami i rówieśnikami,

• większą odporność psychiczną i wiarę w siebie.

Psychoterapia nie jest więc sygnałem, że „coś jest nie tak” – to inwestycja w rozwój, spokój i dobrostan dziecka, z której może czerpać przez całe życie.

Tak, rozmowy dziecka z psychoterapeutą są objęte tajemnicą zawodową. To oznacza, że wszystko, czym dziecko dzieli się podczas terapii, pozostaje między nim a terapeutą – z wyjątkiem sytuacji, gdy pojawia się zagrożenie życia lub zdrowia dziecka lub innych osób.

Taka zasada poufności nie ma na celu wykluczania rodziców, lecz budowanie zaufania, które jest niezbędne, by dziecko mogło czuć się bezpiecznie i mówić o tym, co dla niego naprawdę ważne.

Rodzice pozostają w kontakcie z terapeutą – otrzymują informacje o ogólnych kierunkach pracy, postępach i samopoczuciu dziecka, ale bez wchodzenia w szczegóły rozmów.

Dzięki temu dziecko może być szczere i otwarte, a rodzic ma pewność, że proces przebiega w sposób odpowiedzialny i uważny.

Poufność jest więc nie tylko zasadą etyczną, ale też formą troski o relację, zaufanie i skuteczność terapii.

Czas trwania terapii jest zawsze dostosowany do potrzeb dziecka i celów pracy, dlatego może się różnić w zależności od sytuacji.

• Terapia krótkoterminowa – zazwyczaj od kilku do kilkunastu spotkań.

• Terapia długoterminowa – kilka miesięcy lub dłużej, w zależności od trudności, nad którymi pracujemy, oraz tempa, w jakim dziecko i rodzina wchodzą w proces.

Spotkania najczęściej odbywają się raz w tygodniu, w stałym dniu i godzinie. Taka regularność pomaga dziecku poczuć się bezpiecznie i stabilnie, a rodzicom daje poczucie przewidywalności i porządku w procesie terapeutycznym.

Każda terapia jest indywidualnie dopasowana – zarówno czas, jak i sposób pracy – aby wspierać dziecko w najbardziej naturalny i spokojny sposób.

To zawsze poważny sygnał, który wymaga natychmiastowej i uważnej reakcji. Najważniejsze jest, by dziecko poczuło, że nie jest samo i że jego emocje są traktowane poważnie.

W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z psychoterapeutą, psychologiem lub lekarzem psychiatrą dziecięcym.

Jeżeli istnieje bezpośrednie zagrożenie życia, należy zadzwonić na numer 112 lub udać się na izbę przyjęć najbliższego szpitala psychiatrycznego.

W naszym ośrodku oferujemy konsultacje kryzysowe, których celem jest przede wszystkim zapewnienie dziecku bezpieczeństwa oraz opracowanie planu dalszego wsparcia.

Ważne: rozmowa o myślach samobójczych lub samookaleczeniach nie pogarsza sytuacji. Wręcz przeciwnie – daje dziecku poczucie, że jest wysłuchane i rozumiane, a rodzicowi – pewność, że podejmuje właściwe kroki.

Tak, to zupełnie naturalna reakcja. Psychoterapia to przestrzeń, w której mówi się o bardzo osobistych sprawach – dlatego czasem pojawia się wstyd, zakłopotanie czy niepokój. To całkowicie zrozumiałe i normalne.

Rolą psychoterapeuty jest stworzenie bezpiecznej, pełnej szacunku atmosfery, w której zarówno dziecko, jak i rodzic mogą swobodnie rozmawiać o swoich emocjach.

Wstyd czy lęk nie są przeszkodą – są częścią procesu, który uczy otwartości, zaufania i autentyczności w relacjach.

Dzięki temu zarówno dziecko, jak i rodzic mogą poczuć, że każda emocja jest ważna i akceptowana, a terapia staje się miejscem prawdziwego wsparcia.

Tak, rodzic jest bardzo ważną częścią procesu terapeutycznego. Współpraca z rodzicem pozwala lepiej zrozumieć potrzeby dziecka i wspierać je także w codziennym życiu.

• W przypadku młodszych dzieci psychoterapeuta zaprasza rodziców na regularne konsultacje, podczas których omawiane są postępy dziecka, obserwowane zmiany w zachowaniu oraz sposoby wsparcia w domu.
  

• W przypadku starszych nastolatków forma współpracy zależy od przebiegu terapii – czasem rodzic uczestniczy w wybranych spotkaniach, a czasem zalecana jest równoległa praca z rodzicem lub terapia rodzinna, jeśli może to wzmocnić proces i poczucie bezpieczeństwa dziecka.
  

Dzięki temu rodzic staje się aktywnym wsparciem, a terapia dziecka przebiega w sposób spójny i bezpieczny – zarówno w gabinecie, jak i w domu.

Każde dziecko ma prawo do trudnych emocji — to naturalna część rozwoju. Warto jednak skonsultować się ze specjalistą, jeśli zauważasz, że dziecko od dłuższego czasu:

• często bywa smutne, wycofane lub przeciwnie – nadmiernie pobudzone,

• ma trudności ze snem, jedzeniem lub nauką,

• często się boi, złości lub ma bardzo niskie poczucie własnej wartości,

• mówi o śmierci, poczuciu bezsensu lub samookalecza się,

• przeżyło stratę, rozwód rodziców, przemoc lub inne bolesne doświadczenie.

Nie trzeba mieć pewności, że „to już czas na terapię”, by przyjść na konsultację. Spotkanie z psychoterapeutą pomoże zrozumieć, co dzieje się z dzieckiem i znaleźć sposób, by przywrócić mu spokój i poczucie bezpieczeństwa. Wczesna reakcja rodzica często przynosi dziecku ulgę i zapobiega pogłębianiu się trudności.

Rozumiemy, że terminy te mogą być mylące, dlatego warto je wyjaśnić w prosty sposób:

• Psychoterapeuta – przeszedł kilkuletnie szkolenie w certyfikowanym nurcie psychoterapii i prowadzi procesy terapeutyczne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Psychoterapia jest formą wsparcia emocjonalnego i leczenia psychicznego.

• Psycholog – ukończył studia magisterskie z psychologii i zajmuje się diagnozą oraz konsultacjami psychologicznymi. Psycholog pomaga zrozumieć funkcjonowanie dziecka i wskazuje możliwe kierunki wsparcia.

• Psychiatra – jest lekarzem medycyny, diagnozuje zaburzenia psychiczne i w razie potrzeby może włączyć leczenie farmakologiczne.

W naszym ośrodku często pracujemy w zespole interdyscyplinarnym – oznacza to, że różni specjaliści współpracują ze sobą, łącząc swoje doświadczenie i wiedzę.

Dzięki temu każde dziecko może otrzymać pełne i bezpieczne wsparcie, które uwzględnia wszystkie jego potrzeby – zarówno emocjonalne, jak i rozwojowe czy zdrowotne.

Nie, konsultacja nie zobowiązuje do rozpoczęcia terapii.

To spokojne spotkanie diagnostyczne i informacyjne, podczas którego psychoterapeuta poznaje potrzeby dziecka i rodziny oraz przygląda się sytuacji w sposób uważny i pełen troski.

Po konsultacji wspólnie decydujemy, jaka forma wsparcia będzie najbardziej odpowiednia i komfortowa – czasem będzie to terapia dziecka, czasem praca z rodzicem, a innym razem obserwacja i wsparcie dziecka w codziennym funkcjonowaniu.

Celem konsultacji jest przede wszystkim zrozumienie sytuacji i wskazanie najlepszego kierunku działania, bez presji i pośpiechu.

Tak, nie potrzebujecie skierowania lekarskiego, aby umówić się na konsultację z psychoterapeutą dzieci i młodzieży.

Wystarczy kontakt telefoniczny lub wypełnienie formularza online, aby ustalić pierwszy, spokojny termin spotkania.

Chcemy, aby proces rozpoczęcia wsparcia był dla rodziców i dziecka jak najprostszy i najbardziej dostępny, bez zbędnych formalności i stresu.

Tak – to bardzo ważne, aby zarówno dziecko, jak i rodzic czuli się dobrze w relacji z terapeutą.

Podczas konsultacji warto zwrócić uwagę na to, czy:

• czujesz się wysłuchany i zrozumiany,

• dziecko reaguje spokojnie i swobodnie,

• rozmowa odbywa się w atmosferze akceptacji i szacunku.

Psychoterapia to w dużej mierze relacja, a jej jakość ma ogromny wpływ na skuteczność procesu terapeutycznego.

Wybór terapeuty jest decyzją wspólną – warto kierować się zarówno kwalifikacjami specjalisty, jak i intuicyjnym poczuciem, że jest to osoba, której można zaufać.

Pamiętaj: jeśli coś nie daje poczucia bezpieczeństwa ani dziecku, ani Tobie, zawsze można poszukać innej osoby – to naturalna część dbania o komfort i skuteczność terapii.

Zachęcamy do kontaktu z naszym ośrodkiem – chętnie udzielimy informacji i pomożemy dobrać formę wsparcia odpowiednią dla Twojego dziecka i rodziny.